Bir ağacın gölgesinde göçtük
bir şiirin sularında yüzerken
fotoğraf geldi gözümüze
ve ellerimiz yabancılaştı
ve gözlerimiz buğulu
nefesimiz tutsak
ezber yapıyordu yürekler
kan tuttu midemizi
şaştık kaldık yaşamaya
durduramadık katilleri
durmadı insafsızlar
ve bir ağaç gölgesi kadar
inandırıcı öyküler
siliniyor vicdan
buruluyor sesimiz
tıkadılar yolları
ve bir ağaç gövdesi kadar
umudun tohumları
ve bir ağaç gövdesi haklıdır yine
yaşadığı ezberleri
öğretiyor bizlere
ve bir ağaç gölgesi
ağaç gövdesi
ve bir ağaç
kadar temiz bu yürekler...
