nasıl da poz vermiş eşek

işte bu benim bebişim, dutch arkadaşım. Hollanda'daki ilk göz ağrım idi, sonra yeşillendi.

sıcak sıcak 1 saat önce fırladı iç'ten..

İkile ruhum, ilerle, bekleme yapma ticari…

Ruh bu, sıkışır kalır bir yerlere, her zaman ferahlık da istemez, şımarık. Rahat batıyor derler ya, o hesap. Üşenirse aydınlık geleceğim, beklemeye alır kendini. Bağlanır zihnim, bağnazlıktan farkı kalmaz. El, kol ister; fakat hepsini reddeder.

Zaman kipleri baya sıkıyor. Onlara bile bağlanmamak lazım.

Yüklemi yaratana kusuyorum bugün.

Elbet değişecek ezberler, sonsuz değil bu.

Noktalar rahatlatıyor, bitmeyeni bitirmiş hep.

Şarkı basit gelince sadeliği unuttuk, beklenti hep sofistike.

Çarpan kapı çarpıntı yaptı, panik hep içimizde. Kontrolsüz nefes alıp verişini yoklar.

Özneyi arıyoruz, saçmasapan bir istek.

Hiç sormadık ruhumuza; neye ihtiyacı varmış. Kafese mi?

Çok bağırıyorlar, tüküre tüküre konuşarak, koşarak, zıplayarak. Arzu vakti gelince bir durup ruhunu dinliyor insan. Öbür zamanlar iplemez pek. Dinleyeni dışlar, kalıplara sokar. Milyonlarca korkak doğdu bugün. Yarını başkalarını taklit ederek yaşayacaklar. Dayatılan hastalıklar, meraksız arkadaşlar ile.

Kelimelerle alıp veremediğim var sanıyordum, meğer olay başkaymış.

Gerçeksiz cümleler hep değişir, yarım yarım takılır. Bencil nefesini sahneye göre ayarlamış, ki seyirci kolay kanabilsin diye. Şikayet edecek cesur daha doğmadı.  

Kapı yine çarpıyor, elim ayağıma dolaştı.

Üzüldüğümü sanıyorum, ruhumuzla alıp veremediğimiz çok. Düşleyeceğiz sadece. En basit en sade kelimelerle.

üşengeç balık

Bitmedi üşengeçliğim, yıllardır blog açmak istedim. Yazdıklarımı apayrı alakasız yerlere attım. Tembelliğim belki reddedişim oldu hep. Bilgisayara kayıtlı, gelişmemiş beynimle yazdıklarımı bile buraya koymak bana zevk verecek. Artık bugün, yazıya dökmeye çalıştığım anlamsız çabalarımı bir blog açarak kutluyorum. Şerefe her yazdığına aşık olanlar, yazdıklarını çöpe atanlar, ütopik yazarlar! Ve benim gibi hep ama hep unutanlar, unutmayı önemsemeyelim.:)