Bitmedi üşengeçliğim, yıllardır blog açmak istedim. Yazdıklarımı apayrı alakasız yerlere attım. Tembelliğim belki reddedişim oldu hep. Bilgisayara kayıtlı, gelişmemiş beynimle yazdıklarımı bile buraya koymak bana zevk verecek. Artık bugün, yazıya dökmeye çalıştığım anlamsız çabalarımı bir blog açarak kutluyorum. Şerefe her yazdığına aşık olanlar, yazdıklarını çöpe atanlar, ütopik yazarlar! Ve benim gibi hep ama hep unutanlar, unutmayı önemsemeyelim.:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder